“โคตรอาร์ต”
หนังยาวมาก….ร่วม 2 ชั่วโมงครึ่งได้ ทั้งๆที่ไม่ใช่หนังอภิมหาสงครามใดๆเลย …บางช่วงบางตอนก็รู้สึกว่า “ใส่มาทำไม” ตลอดทางที่ดู จนในช่วงกลางๆถึงท้ายเรื่อง (ซึ่งกลางๆเรื่องคือหนังผ่านไปแล้วชั่วโมงกว่าๆนะ ถ้าเป็นหนังบางเรื่องก็จบไปแล้ว) …หนังเริ่มเผยให้เห็นว่าสิ่งที่ใส่มาโดยตลอดนั้น ทำไปทำไม ทุกอย่างมีเหตุมีผลของมัน ที่ต้องอยู่ในหนังเรื่องนี้
แม้บางฉากจนถึงตอนนี้ก็ยังรู้สึกว่ามันโดดๆออกจากเนื้อหาในองค์รวม แต่ก็ยอมรับเลยว่านี่เป็นหนังที่เสียดสีหลายสิ่งหลายอย่างตลอดทั้งเรื่อง ไม่ว่าจะเป็นงานศิลปะ ทุนนิยม สังคม โลกในยุคออนไลน์ และหลายสิ่งหลายอย่างมาก ซึ่งหลายประเด็นก็ทำออกมาได้เฉียบคมมาก จนทำให้เราทึ่งไปเลย แต่ในขณะเดียวกัน เรากลับไม่ค่อยรู้สึกว่าหนังมันสนุกขนาดนั้น
หนังเรื่องนี้ไม่ได้เล่าแบบเกินจริง แต่ในบางมุมมันก็เหมือนพาเราหลุดไปอีกโลกนึงเลยก็ได้ ด้วยความแปลกของตัวหนังที่หลายๆครั้งมันดูเป็นเรื่องง่ายๆ แต่ก็พร้อมจะเล่นท่ายาก ท่าพิสดาร ซึ่งก็ส่งผลกระทบต่อเนื่องกันเป็นลูกโซ่ไปเรื่อยๆ จนโค้งสุดท้ายของหนังนี่คือประเด็นเข้มข้นมาก ถ้านับเฉพาะประเด็นช่วงท้ายนี่ หนังนำเสนอได้น่าสนใจระดับห้ามพลาดเลยทีเดียว แต่ด้วยความที่หนังมันยาวมากๆจริงๆ ทำให้เราก็รู้สึกว่าการจะฝ่าฟันเพื่อไปให้ถึงจุดๆนั้น มันเหนื่อยซะเหลือเกิน แม้ว่าหนังจะพยายามแทรกมุกตลก ทั้งตลกขำขัน และตลกร้ายแล้วก็ตาม….ถ้าไม่ได้ดูในโรงคงดูไม่จบอย่างแน่นอน
ยังไงก็ตามแม้จะบอกว่ามันอาร์ต มันก็ไม่ได้ถึงกับดูยาก เพราะหนังก็ไม่ได้เล่าซับซ้อนจนเกินกว่าจะเข้าใจ แต่บางฉากก็อาจจะเก็บความหมายได้ไม่หมด