รีวิวนี้ไม่มีสปอยล์นะครับ ใครยังไม่ดูสามารถอ่านได้
หลังจากที่ Project S the Series ทำให้เราประทับใจมากๆไปกับ Side by Side พี่น้องลูกขนไก่ ที่ทำให้เราเข้าใจผู้ป่วยออทิสติกมากขึ้นแล้ว สำหรับ SOS Skate ซึม ซ่าส์ นี้ ได้พาเราไปสำรวจโลกของผู้ป่วยโรคซึมเศร้า ซึ่งตอนแรกก็หวั่นใจที่จะดูนะ เพราะกลัวว่าดูแล้วจะเครียดหนักๆอยู่เหมือนกัน แล้วโทนสีของซีรีส์ก็ฉูดฉาดตั้งแต่สีผมของตัวละคร (เขียว,แดง) ตัดกับสีทะมึนๆของฉาก (ม่วง,ฟ้าหม่น) ทำให้เราไม่แน่ใจว่าเราจะโอเคกับหนังเรื่องนี้มั้ย
แต่พอเราได้เริ่มต้นดูแล้ว มันหยุดได้ยากมากจริงๆ แม้จะมีฉากเครียด กดดัน แต่หนังไม่ได้ขยี้ลงไปให้สุด ซึ่งอาจจะเป็นเรื่องเดียวที่เราคิดว่าทำได้เหมาะสมแล้ว ปกติจะชอบดูหนังที่เปิดประเด็นมาแล้วให้ขยี้ให้สุดไปเลยน่ะนะ
แต่กับเรื่องนี้เรามองว่าตัวบทเองได้ขยี้ไปจนสุดแล้ว และระดับอารมณ์ของตัวละคร ถ้าขยี้ไปไกลกว่านี้ ซีรีส์เรื่องนี้อาจจะไม่ได้เล่าในสิ่งที่อยากเล่าเลย ถือว่าเป็นการรักษาระดับความกดดันได้พอเหมาะพอดีมากๆ คือทำให้มันเข้มข้นและตึงเครียดในระดับที่คนทั่วไปที่ไม่ได้ป่วยเป็นโรคซึมเศร้าเข้าใจได้ว่าตัวละครคิดอะไรอยู่ แต่ก็ไม่ได้พาเข้าไปสู่ในโลกนั้นจนไม่เข้าใจคนรอบข้างเลย
เรื่องราวของบูซึ่งป่วยเป็นโรคซึมเศร้า พ่อของบูซึ่งอยากให้ลูกได้ดีในอนาคต หมอเบลจิตแพทย์ฝึกหัดซึ่งมีปมในใจของตนเอง และไซม่อนนักSkateboard ที่มีเป้าหมายที่จะพิชิตให้ได้ …ตัวละครเหล่านี้ล้วนมีปมน่าสนใจทั้งสิ้น ทั้งที่ดูน่าจะเกี่ยวข้องกันน้อยมาก หากไม่นับบูและพ่อของบู แต่การผูกโยงเรื่อง และการบีบคั้นบางประเด็น มันก็ทำให้เราลุ้น และเศร้าไปกับซีรีส์เรื่องนี้มากๆเช่นกัน
งานภาพที่ฉูดฉาดปะปนกับความหม่นของโทนที่ซีรีส์เรื่องนี้เลือกใช้ กลับเป็นตัวที่ทำให้เรารู้สึกว่าเหมาะกับเนื้อหามากๆ ภาพสวยเป็นเอกลักษณ์ และมีสัญลักษณ์ที่สอดแทรกในซีรีส์เรื่องนี้เยอะพอสมควร
โดยรวมถือว่าเป็นซีรีส์คุณภาพมากๆอีกเรื่องนึงของไทยในปีนี้เลยครับ
