“เจาะลึกทุก Insight ของครอบครัวคนไทยเชื้อสายจีน ตัวละครและบทพูดสมจริง นี่คือหนังคุณภาพและเข้าถึงเรื่องราวในบ้านของคนไทยเชื้อสายจีนแบบสุด ๆ”
หลานม่า เป็นหนังของ GDH ที่พอมองไปที่หนังของ GDH ในช่วงหลัง ๆ แล้ว แม้จะทำหนังออกมาได้ดี และมีหนังรางวัลอยู่บ้าง แต่สำหรับผมบางเรื่องที่ผมชอบ มันก็ไม่ทำเงิน หรือ ถ้าผมไม่ชอบมันก็ดันทำเงินหรือเป็นหนังรางวัลซะงั้น ฮา ๆ มามีหลานม่านี่แหละ ที่ดูทรงแล้วเหมือนจะเป็นส่วนผสมที่ลงตัว อาจจะเป็นเพราะ GDH ได้หวนกลับมาทำสิ่งที่เป็นเรื่องที่ใกล้ตัว ทำให้รู้สึกเชื่อมโยงกับชีวิตได้ การฉีกไปทำตัวละครเทา ๆ แม้จะสร้างความแปลกใหม่ แต่บางครั้งกลับไม่รู้สึกเชื่อมโยงได้สักเท่าไหร่
แม้หน้าหนังในเรื่อง หลานม่า ในโฆษณา จะตีแผ่ความเทาของตัวละครอย่าง เอ็ม ที่ตั้งใจมาดูแลอาม่าเพราะหวังมรดกเหมือนลูกพี่ลูกน้องในฝั่งพ่อของเอ็ม แต่ลึก ๆ แล้วผมก็วัดใจอยู่ว่าหนังจะไปในโซนนำเสนอตัวละครเทา ๆ หรือชั่วร้ายไปเลยไหม แต่พอได้ดูแล้ว ผมกลับรู้สึกว่าตัวละครเรื่องนี้มันจริงทุกตัว และทุกตัวละครมีเหตุผลของการกระทำของตัวเอง และความรู้สึกของแต่ละตัวละครก็ซับซ้อนแบบที่มันเจาะลึกถึงอินไซต์แบบสุด ๆ ผมคิดว่าถ้าเป็นบ้านคนไทยเชื้อสายจีน เราจะได้เห็นตัวละครอย่าง กู๋เคี้ยง กู๋โส่ย หรือ หม่าม้าซิว แน่นอน รวมไปถึงอาม่า และญาติโกโหติกาคนอื่น ๆ ของเอ็มด้วย ซึ่งดูหนังแล้วย้อนดูตัว มันไม่ได้เกินจริงไปเลยแม้แต่น้อย และส่วนตัวแล้ว ผมยังมองว่าตัวละครในเรื่อง แม้จะมุมที่ดูเหมือนเทาสำหรับหน้าหนังไปบ้าง แต่ผมยังมองว่าตัวละครส่วนใหญ่ขาวสะอาดเกินไปด้วยซ้ำ
นอกจากเรื่องของบทภาพยนตร์ที่ทำออกมายอดเยี่ยมแล้ว สิ่งที่ขาดไปไม่ได้เลยคือ การแสดงที่ยอดเยี่ยมของ นักแสดงอย่างบิวกิ้น ที่รับบท เอ็ม และ นักแสดงผู้รับบทอาม่า คุณอุษา เสมคำ ซึ่งนอกจากจะตีบทแตกกระจุยแล้ว เคมีของทั้งสองยังยอดเยี่ยมมาก ผมว่าชื่อของทั้งสองอยู่บนเวทีรางวัลใหญ่ ๆ แน่นอน
สำหรับผมหนังเรื่อง หลานม่า นี้ ถ้าให้วิเคราะห์เหตุผลของแต่ละตัวละคร มันทำได้ไม่ยากเลย แต่ก็เป็นจุดที่ไม่ค่อยอยากเขียน เพราะไม่ว่าเราจะเขียนถึงตัวละครตัวไหน มันก็พาลจะทำให้นึกถึงคนที่เรารู้จักอยู่เนือง ๆ และเหตุผลเบื้องหลังการกระทำของตัวละครในเรื่อง ผมคิดว่ามาจากความตั้งใจที่ดี ความจำเป็นในสถานการณ์นั้น ๆ ซึ่งเลยทำให้หนังเรื่องนี้มันเป็นหนังที่ Feel Good สำหรับผมนะ เพราะผมรู้สึกเชื่อมโยงได้กับทุกตัวละครในเรื่องจริง ๆ แต่ผมก็ไม่แน่ใจว่าคนที่ไม่ใช่คนไทยเชื้อสายจีน จะดูแล้วรู้สึกเชื่อมโยงได้มากน้อยแค่ไหนเหมือนกันครับ
ถ้าให้เปรียบเทียบ หลานม่า คือ เลือดข้นคนจาง ในแบบที่ไม่ต้องมาสืบว่าใครฆ่าประเสริฐ ไม่ต้องดราม่าเข้มข้นเกินจริง หนังเรื่องนี้เป็นหนังที่ดูเรียบง่าย แต่ค่อย ๆ ซึมลึกเข้าไปในใจของเราเรื่อย ๆ โดยไม่ต้องมีซีนแบบ “พูดออกมาได้เฮงซวย” แต่หนังมีคำพูดที่เราเคยได้ยิน หรือ มีการกระทำที่เราคุ้นชินอยู่เต็มไปหมด
