“หนังค่อนข้างสั้น แต่ดราม่าหนักหน่วง ตั้งคำถามกับคนดูได้ดี”
Doubting Thomas เป็นหนังเรื่องนึงที่ถือว่าค่อนข้างสั้น คือความยาวแค่ชั่วโมงนิดๆเท่านั้น แต่กลับมีเนื้อหาอัดแน่นทั้งประเด็นสีผิว ความสัมพันธ์ ความเชื่อใจ และสมดุลชีวิต เรียกได้ว่าเป็นหนังที่มีความสูญเปล่าในช่วงเวลาที่ดูน้อยมาก มาแต่เนื้อๆ เน้นๆ แต่ถึงจะบอกแบบนี้ หนังก็เดินเรื่องราบเรียบอย่างไม่น่าเชื่อ ซึ่งเป็นจุดที่แตกต่างจากหนังดราม่าหลายเรื่องที่จะมีจุดไคลแม็กซ์ทางอารมณ์
หนังเรื่องนี้ฉีกขนบบางอย่างของหนังดราม่าไป นั่นคือหนังเลือกที่จะไม่เค้นอารมณ์คนดูเท่าไหร่ (แต่ดูแล้วรู้สึกได้ว่ามันหนักอึ้ง …ซึ่งนั่นอาจจะเป็นการเลือกว่าเค้นอารมณ์ ความกดดัน แต่ไม่ได้ไปในแนวซึ้งน้ำตาไหล) นอกจากนี้หนังเลือกจะจับบางความรู้สึก บางอารมณ์ ของตัวละครออกมาในช่วงท้ายเท่านั้น แล้วก็จบไปแบบห้วนๆ ซึ่งคนที่ไม่ชอบหนังจบค้างๆ อาจจะงงๆได้ แต่ผมกลับชอบที่หนังเลือกจะจบแบบห้วนๆแฮะสำหรับเรื่องนี้
คือในช่วงสุดท้ายของหนังเรื่องนี้มันเหมือนหนังได้บอกเล่าสิ่งที่หนังจะบอกเล่าไปจนหมดแล้ว เพราะนี่เป็นหนังที่ดูไปเราก็ตั้งคำถามกับตัวเองไปเรื่อยๆ ในประเด็นต่างๆที่หนังโยนใส่เราแบบไม่ยั้ง จนพอหนังลากไปถึงตอนจบ หนังไม่มีอะไรจะถามคนดูแล้ว ถ้าเป็นหนังทั่วไปอาจจะเป็นการเค้นอารมณ์ไปสู่ฉากเรียกน้ำตา หรืออะไรก็ตามแต่ แต่หนังเรื่องนี้เลือกที่จะจบแบบค้างคาไว้แบบนั้น ให้คนดูคิดต่อเอง ซึ่งส่วนตัวแล้วผมคิดว่าหนังมันตอบค่อนข้างเคลียร์นะ คือผมมีคำตอบในใจแล้วสำหรับตอนจบ แค่มันไม่มีฉากต่อไปเท่านั้นเอง
โดยรวมผมคิดว่าใครชอบหนังดราม่าหนักๆ กับประเด็นเรื่องสีผิว นี่เป็นเรื่องนึงที่น่าสนใจเลยล่ะครับ แม้หนังจะไม่ยาว แต่ประเด็นในหนังอัดแน่นมากๆ
